Wat zijn het er toch veel …

Op de valreep voor ons uitstapje naar Nederland nog even een update vanuit China. We zijn op 1 oktober niet naar de Chinese Muur geweest, wel zijn we op 2 oktober naar het Plein van de Hemelse Vrede geweest en dat was geen aanrader. Wat een hoop Chinezen waren er op de been! Voordat we het plein op konden, moesten we door een voetgangerstunnel waar wij en onze tassen werden gecheckt. Prettig was dat niet, wat een drukte en de Chinezen gaan niet net zoals de Engelsen keurig in een rijtje wachten. Nee, zij gaan lekker dicht tegen elkaar staan, daar houden wij Westerlingen zo van. We waren in ieder geval blij dat we op het Plein stonden. Dat was van korte duur. We hadden genoeg ruimte om rond te lopen, maar opeens wilden ze of met Yip op de foto of hem vasthouden. Op een gegeven moment stonden er wel 20 Chinezen om hem heen en dat vond hij maar niets. Dus wij hebben zelf maar even foto´s gemaakt en zijn toen weer snel vertrokken.

Onze lekkage op de toiletruimte beneden is nog steeds niet verholpen en inmiddels zijn er weer diverse mensen voor langs geweest. Gisteren was het topdrukte in ons toilet, er zaten maar liefst 3 Chinezen op hun hurken in … nou dat krijgen wij niet voor elkaar. Misschien moeten we eens kijken hoeveel er in kunnen, maar belangrijker hoeveel zijn er nog nodig om de lekkage op te lossen.

Yip zijn wereld is sinds vorige week ook weer wat groter geworden, hij is gaan lopen. We waren lekker een koffietje aan het drinken in de Starbucks en Yip loopt in een keer zo de zaak uit. Hij vond het waarschijnlijk te lang duren of de koffie niet zo lekker. Alhoewel koffie, in een ‘babycino’ zit alleen melk. Yip heeft de klik met Ayi Wang nog niet gevonden. Het lijkt wel of het steeds erger wordt, dat is wel balen, ze poetst en regelt de dingen hier namelijk goed. Hij krijst de hele boel bij elkaar als Michiel of ik niet in de buurt zijn en zij komt naar hem toe. We kijken het nog maar even aan. We hebben Yip ingeschreven voor de peutergroep van het Dulwich College wat hier op de compound zit. Je merkt dat hij het contact met andere kinderen mist, ondanks dat we elke middag in de speeltuin zitten. De plek om nieuwe mensen te ontmoeten! Helaas hebben ze een wachtlijst, dat is dus niet anders dan in Nederland.

Voor allerlei documenten, toegangspasjes e.d. hebben we pasfoto’s nodig. Het voorraadje van Yip was inmiddels op. Afgelopen weekend ben ik met Yip pasfoto’s gaan maken. Alleen het probleem was dat Yip er niet zo veel zin in had. Hij had geen zin om te zitten, te staan, in de wandelwagen te zitten. Tja, dat mag hier allemaal. Uiteindelijk zat hij bij mama op de arm, maar stak elke keer zijn favoriete vingertjes in zijn mond. Die hebben we er uiteindelijk uit kunnen houden. Achter de fotograaf stond vervolgens nog een Chinees gek te doen om Yip zijn aandacht te trekken. Dus mama stond ook gewoon op de pasfoto’s. Maar dat is hier geen probleem, ze kunnen hier alles foto shoppen. Dat herinneren wij ons ook nog wel van afgelopen zomer, toen hadden wij ook pasfoto’s laten maken en elk oneffenheidje of zelfs de oorbellen werden weggehaald. Yip heeft nu hele mooie Chinese pasfoto’s.
We hebben hier onze eerste typische Nederlandse snack: de bitterbal ook al genuttigd. Zelfs Yip vond het genieten! Wel grappig dat je deze typische Nederlandse dingen ook bijna overal ter wereld weer kan vinden.

Verder zijn Yip en ik met zijn Engelse vriendje Barney en zijn moeder naar de Panda’s geweest in de Beijing Zoo. De Zoo schijnt verder geen aanrader te zijn, Chinezen gooien hotdogs en maiskolven naar de arme dieren. De panda’s daarentegen worden wel goed verzorgd.

Afgelopen zondag zaten we in de taxi vanuit het centrum naar ons huis. De taxichauffeur had een klein probleempje, zijn meter liep niet door. Dat was voor hem natuurlijk niet zo’n lekker gevoel, de rit naar ons huis duurt toch een minuut of 20 en de opbrengst was in dit geval maar mager. Hij gaat een beetje rommelen aan zijn meter, maar dat werkt niet. Hij besluit dan maar om op de snelweg … op de vluchtstrook te gaan staan! Tja en vertel dan maar eens in je beste Chinees dat je het niet zo’n lekker idee vindt om daar te staan. Hij maakt ons duidelijk dat de meter het niet doet. Wij geven hem geld wat wij normaal betalen voor die rit en maken hem duidelijk dat hij ons maar gewoon bij ons huis af moeten zetten. Gelukkig doet hij dat, anders sta je daar lekker op zondagavond langs de weg.
Communicatie hier blijft nog steeds erg lastig … Dingen worden wel snel geregeld, de verhuurder regelt op zaterdag een airco en die wordt dan op zondag gehangen. Gelukkig hebben we dat naar maandag kunnen verplaatsen. Op ons verzoek wat later in de middag in verband met het slaapje van Yip. Geen probleem ze komen om 15.00 uur. En … wie staan er om 14.00 uur op de stoep, juist ja. Aangezien nog heerlijk ligt te slapen en ze ook op zijn kamer moeten zijn, probeer ik ze duidelijk te maken, dat ze wel kunnen beginnen, maar nog niet op zijn kamer. Wat doen die mannen, ze gaan lekker in hun busje een sigaretje zitten roken. Ook prima, Yip werd om 15.00 uur wakker en zij zijn daarna aan de slag gegaan.

We kijken er weer naar uit om naar Nederland te komen en even weer fijn in ons huisje te zitten en uiteraard velen van jullie te zien. Toch is het ook best wel weer een gek idee om nu weer hier weg te gaan, nu je net een soort van ritme begint te krijgen. Wie weet tot ziens de komende twee weken en anders spreken we elkaar via de mail of skype en we houden jullie via waarbenjij.nu op de hoogte.

Groeten!

Ps. Vanwege het crashen van onze laptop, konden we dit verslag niet meteen afgelopen woensdag plaatsen. Dus nu zijn we al lekker in Nederland en vertrekken zo meteen naar la France!